...

wiedziałam to od pierwszego spojrzenia
znikniesz
być może po miliardach lat umrzesz jak umierają gwiazdy
albo spadniesz nagle w antymaterię
zapomnisz
wsiądziesz w samolot

widziałam tysiące takich umarłych gwiazd
mam ich zimne jądra ukryte głęboko w piersiowej klatce
cały czas bolą

widziałam koniec od początku naszego wszechświata
i pozwoliłam ci trzymać moją rękę
może nasze splecione palce odwrócą bieg czasu

oddychaj

czasu bieg odwrócą palce splecione nasze może

Go away!

To taki właśnie wieczór - kiedy zmęczona całym dniem wracam do pokoju, ignoruję bałagan i projekty na czwartek, biorę gorący prysznic, włączam muzykę i po prostu jestem - sam na sam ze sobą. Nie chcę i nie potrzebuję towarzystwa ludzi, wyłączam fejsa, włączam tryb "go away". Jedynym problemem, jaki podejmuję się rozwiązać jest dzisiaj wybór pomiędzy książką, którą zaczęłam, a poleconym filmem. Tak spokojna dawno już nie byłam. Nie wiem, ale być może to zasługa gór, a może sziszy, Stevena Wilsona i długo wyczekiwanego spotkania. Fakt faktem: w tym momencie, oprócz świętego spokoju, nie potrzeba mi nic.