Ta pustka należy tylko do mnie. Ta ciemność jest tylko moja.
Moment, krótki rozbyłsk światła. Myślałam, że już świta. Że ręka obok, że jego oddech, że ciepło słońca.
Pomyliłam sztuczne ognie ze słońcem. Zapomniałam o tym, czego dowiedziałam się przecież w ciszy północnego nieba miliardy lat wcześniej, kiedy uczyłam się nienawiści do siebie. Że ta pustka jest tylko moja. Ta ciemność należy tylko do mnie.
Głupia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz